Jane LaFazio, “Tree of Life:Guadalupe”
(Look into comment for English text.)
* * *
Ağaçları hep sevmişimdir. Onurlu dik gövdesi, toprak anadan güç alan sağlam kökleri ve taç gibi yemyeşil yaprakları benim için huzuru ve ölümsüzlüğü temsil eder.
İlkbaharda bizi güzel kokan çiçekleri ile mest eder, yazın ise yeşil şemsiyesinin gölgesinde uzananları güneşten korur. Sonbahar bir başka güzeldir, ağacın rengarenk yaprakları değişimin ve yeniden doğuşun habercisidir. Kışın ise bembeyaz karla kaplı dalları ile göz kamaştırıcı elbisesini taşıyan bir kraliçeyi anımsatır.
Ağaçlar, bir ana gibi meyve verir, dallarında her daim misafirlerini ağırlar. Her yılın son ayında alımlılığı ile ailelerin başını döndürür, eteğinin altında hediyeleri sunan yılbaşı ağacı olarak çocukları ve büyükleri sevindirir. Zor zamanlarda ise zarif kolları ile çaresiz olanları kucaklar, onların dilek ağacı olur.
Ağaçların her biri bir bireydir, ancak aynı zamanda kardeşçe bir ormanda yaşamasını da bilir.
Dedim ya, ağaçları hep sevmişimdir. Ya siz, siz de sever misiniz?
Nalan Özkan, “Ağaç”, 12/2010
Gerçek bir ağaç sevenin blog adresini sizlerle paylaşmak istiyoruz:
Travellers to the East / Doğu Yolcuları 
I always liked trees. With their proudly presented strong body, roots nourishing strength from mother earth and wonderful green leaves like a crown, they are a symbol of peace and immortality.
Their flowers spread a gorgeous scent in spring and in summer their green umbrella is protecting those from the sun, who are lying in their shadow. In autumn they are creating a different ambience, their colour changing leaves are reminding us of change and rebirth. With snow on their branches in winter, they are like a queen presenting us her glamorous costume.
Trees are a mother figure, they give fruits and host their guests on their arms all the time. In the last month of each year they make families giddy with their beauty, please children and adults as a Christmas tree providing gifts under its skirt. However in tough times they are embracing the desperate ones with their graceful arms, providing hope as a wishing tree.
Each tree is an individual, but at the same time they can live fraternally in a forest.
As I said, I like trees. And you, do you like them too?
Nalan Özkan, “Tree”, 12/2010
Here is a blog proposal about a real tree-lover:
http://www.tree-stories.blogspot.com/